من یکمی خصوصی می خوام براتون دردو دل کنم اما اگه صلاح بدونید بقیه دوستان هم مطلب را بخونند مشکلی نیست
من متولد 63 هستم 28 سالم هست تقریبا از سال 85 که فارالتحصیل شدم زندگیم فرازو نشیب زیاد داشت و یک نامزدی ناموفق ذاشتم یه مدت خیلی افسرده بودم و کلا خودم را حبس کردم تو خونه 2 سال هم سر کار رفتم اما الان به این نتیجه رسیدم که من اگه بخونم و ارشد قبول بشم و انشا الله ادامه بدم شاید خیلی ها بگن دیره ولی من اگه تو سن 34 سالگه دکتری رشته مورده علاقم را داشته باشم از خودم یه جورایی راضی هستم
اگه تلاشم را بکنم بهتر از اینه که 4 ساله دیگه بشینم و حسرت بخورم که چرا فکر میکردم اون زمانی که 28 سال داشتم دیر بود در حالی می تونست زندگیم با این تلاش تو یه مسیر دیگه قرار بگیره
و این موضوع را می خواستم بگم که انگیزه اصلیم را از نصیحت های خانم بهمنش گرفتم
بار ها شده بود جوابهایی که به بچه ها می دادند می خوندم و انگیزم بیشتر می شد تا یک شروع محگم داشته باشم
و از همین الان به خودم قول دادم مسیر زندگیم را اون جور که دوست دارم عوض کنم و چون علاقه دارم بخونم پس درس می خونم و با مشاوره گرفتن از خانم بهمنش عزیز سال دیگه به امید خدا قبولم 100%
بچه ها قدر ادمهای دلسوزی مثل ایشون رو بدونید
کمتر کسی پیدا میشه ایمیلها را تک تک بخونه و جواب بده.
برا همه آرزو موفقیت دارم
سلام عزیزم
از إظهار لطفت ممنونم .
خیلی خوشحالم که از افسردکی دور شده ای .
نامه ات را منتشر کردم تا دخترانی که در حال حاضر شرایط شما را دارند یا قبلاً این شرایط را داشته اند مطالعه کنند و بعد از روابط ناموفق به خودشان بیایند.
واقعا مشکلات إحساسی خیلی دردناک هستند و متأسفانه درمان این درد تنها کذشت زمان است.
اما بهترین و موفق ترین بجه های من کسانی بوده اند که بعد از این مشکلات شروع به درس خواندن کرده اند .
دخترها زودتر به خودتان بیایید .
دوره های ارشد را بسرها دارند تصرف می کنند!!!!