باکتریهای پروبیوتیک

فلور روده انسان حاوی انواع بسیاری از باکتریها است. بسیاری از این باکتریها برای گوارش بهینه غذا مفیدند. دسته‌ای از این باکتریها که به باکتریهای پروبیوتیک معروف هستند، علاوه بر کمک به گوارش مولکولهای پیچیده، ترکیباتی مانند ویتامینها و آنتی بیوتیکهای مختلف را تولید می‌کنند که برای بدن مفید می‌باشد. منبع باکتری‌های پروبیوتیک لبنیات و میوه‌ها هستند.

فرآورده‌های پروبیوتیکی حاوی باکتری‌های مفیدی هستند که پس از مصرف در روده ساکن می‌شوند و اثرات مفیدی در سلامتی انسان برجای می‌گذارند. اصطلاح پروبیوتیک(probiotic) که ریشه لاتین دارد، به معنی «برای زندگی» است و سازمان جهانی بهداشت، این اصطلاح را به «ارگانیسم‌های زنده‌ای» اطلاق می‌کند که در صورت مصرف به میزان لازم، اثرات «سلامت‌زایی» موثری برای میزبان خود دارند.

پروبیوتیک، به‌عنوان صفت مواد غذایی حاوی این باکتری‌ها هم به‌کار می‌رود.

درواقع پروبیوتیک‌ها به دو صورت مصرف می‌شوند: به صورت مکمل‌های غذایی به شکل پودر، شربت یا قرص مواد غذایی غنی شده با پروبیوتیک‌ها. مثلا اگر در تولید هرگونه فرآورده لبنی تخمیری همچون ماست، از باکتری‌های پروبیوتیکی استفاده شود، محصول حاصل را پروبیوتیک می‌نامند.

استفاده از پروبیوتیکها نه فقط در انسان بلکه امروزه در غذایی طیور صنعتی به فراوانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در ابتدا قرن بیستم اینطور تصور میشد که پروبایوتیکها با بهبود توازن میکروبی (microbial) روده ای و جلوگیری کردن از باکتریهای بیماریزا و سم ساز منافعی برای بدن میزبان داشته باشند. امروزه بررسی های مفصل و ثبت شده ای (documented)در حال انجام است که تاثیرات ویژه پروبایوتیکها را شامل تخفیف بیماریهای تورم مزمن روده (chronic intestinal inflammatory diseases)، پیشگری و درمان بیماریهای اسهال زا (pathogen-induced diarrhea)، عفونتهای دستگاه ادراری و تناسلی (urogenital infections) و گروهی از آلرژیها (atopic diseases) را شامل می شود. 

( منبع ویکی پدیا )